 |
 |
|
Onze route:
01.11.02:
Sapanta
02.11.02:
Maramuresh
Barsana
Bogdan Voda
03.11.02:
Vatra Dornei
04.11.02:
Moldavie
Moldovita
Sucevita
Radauti
Abore
05.11.02:
Bacau
06.11.02 - 07.11.02:
Brasov
08.11.02:
Fagaras
Carta
09.11.02:
Sibiu
10.11.02:
Axente Sever
Copsa Mica
Valea Viilor
Medias
11.11.02:
Biertan
Sighisoara
12.11.02:
Rupea
Feldioara
Rasnov
13.11.02:
Bran
Poiana Brasov
Brasov
14.11.02 - 04.12.02:
Sfantu Gheorghe
16.11.02 - 17.11.02:
Bucuresti
05.12.02:
Sinaia/Peles
Onze route - II:
02.06.04:
Bucuresti
03.06.04 - 14.06.04:
Carta
Brasov
Sibiu
Sighisoara
|
|
|
| Roemenie |
|
|
|
|
|
|
Op deze pagina beschrijven we onze ervaringen in Roemenië.
Naast ons reisverslag vind je hier ook een aantal links naar informatieve sites,
variërend van algemene informatie tot de adressen van de ambassades.
Geschreven door: Coen
Het eerste stuk weg na de Hongaarse grens was OK, dat veranderde helaas al na een paar kilometer. Toen we in Oradea aankwamen en voor het stoplicht stonden, werden we belaagd door de zigeunerjongens die onze ramen gingen wassen en daarbij op de auto klommen. Helaas jongens, geen geld, dat zit in de dieseltank.
Ook toen we vervolgens in Oradea naar de bank gingen om geld te halen, stonden de zigeuners weer rijen dik om ons heen.
Nadat we Oradea verlaten hadden, zijn we een stuk naar het noorden gaan rijden. Het begon donker te worden en er waren geen hotels om te parkeren, laat staan campings. We kwamen door enorme griebus dorpen, vuile arme mensen en een gigantische rotzooi. Meer paardekarren dan gewone auto's en stukken uitzonderlijk slechte weg. Uiteindelijk hebben we maar in zo'n modderdorp geparkeerd, naast een klein kroegje met denderende vrachtwagens voor ons langs de hele nacht.
Dit was onze eerste ervaring met Roemenie. Gelukkig niet de enige.
De volgende dag was weer vol indrukken. In het dorpje keek iedereen me aan toen ik brood ging halen en het was er vol met zwerfhonden en ossekarren. Omdat het regende waren de onverharde wegen (in de dorpen is alleen de doorgaande hoofdweg verhard) veranderd in modderpoelen. Na een dag in Roemenie was de auto met een laag modder bedekt.
We zijn richting de Maramuresh gereden, een gebied in het noorden van Roemenie aan de Oekrainse grens. Gevaarlijke inhaalmanouvres door overbeladen vrachtwagen en onderweg zagen we her en der doodgereden honden en huifkarren met rondtrekkende zigeuners. De poilitie ziet er gevaarlijk uit, er werd ons ook aangeraden niets met ze maken te krijgen.
We zijn naar Satu Mare gereden maar er was niet veel te zien. Het miezerde buiten en de auto zat onder de modder en de stront.
Nadat we de Huta pas waren overgestoken, zijn we in het vriendelijke Sapanta uitgekomen. Hier is het Happy Cemetry; een kerkhof met prachtige kleurrijke houtsnijwerk-graven die de goede en slechte eigenschappen van de overledenen beeldend weergeven.
De volgende dag zijn we richting Signeta Marmatieu gereden. We reden door het schitterende Maramuresh gebied. Door de kleine boerendorpjes waar de boerderijen prachtige poorten met houtsnijwerk hebben. Onderweg kwamen we langs ganzehoeders, schaapherders en ossekarren. Opvallend is de Maramuresh klederdracht waarin bijna iedereen hier loopt. De mensen wonen soms in de allerarmste omstandigheden maar ze zwaaien allemaal vriendelijk naar ons en ze zijn heel erg gastvrij.
We vervolgden onze weg over de modderstraten naar Birsana. Hier was een fantastisch mooi houten klooster bestaande uit verschillende gebouwen. De nonnen onderhielden alles goed. Hiervandaan zijn we naar Leud gereden.
Over een modderpad zijn we richting een kerkje gereden. Steeds dieper het dorpje in. Enkels diep in de modder liepen we langs boerderijtjes en langs hofjes waar de mensen al sinds 200 jaar hetzelfde leven. We voelden ons in een openlucht museum. We werden beloond met een houten kerkje uit 1364! Boven op een heuvel. Een boerenmeisje kwam als een peil uit een hofje schieten om Dorrit nader te bekijken.
Overnacht hebben we bij een echtpaar dat een kamertje verhuurde voor gasten. We stonden in de tuin en de vrouw des huizes sprak Frans. We hebben met haar en haar man verhalen uitgewisseld en zijn de volgende ochtend bij ze op de koffie geweest. Dorrit werd in de Maramuresh klederdracht gehesen. Ik heb natuurlijk fotos gemaakt.
Na de koffie zijn we door allerlei kleine boerendorpjes richting Noord-Moldavie gereden (de eerste schroef is uit het dashboard komen trillen). Omdat het zondag was, hadden we het geluk de dorpsbewoners in hun zondagse klederdracht te zien. Elk dorpje had zijn eigen dracht, echt uniek! De verschillende kleuren rokken, de bontvestjes en de hoofdlappen.
Helaas zijn de Roemenen niet al te mileubewust. De normaal zo schattig kronkelende riviertjes zijn hier vervuild met alles wat je kunt bedenken. Er lagen zelfs meerdere autowrakken en koelkasten half in het water. Nadat we de 25 kilometer serpentine Prislop-pas over waren gestoken kwamen we in Noord-Moldavie aan. Het natuurlandschap en de dorpen veranderden kompleet. De dorpjes waren vol houten en met mozaik in alle kleuren versierde huisjes. De weg liep door een natuurgebied met steile rotswanden en dennebos. In Vatra Dornei, een klein thermaal stadje prachtig in een dal gelegen, hebben we overnacht.
Het was -5° toen we wakker werden. Snel de auto gestart en naar Vatra Moldavita gereden. Hier hebben we het eerste van de 6 beroemde 15e eeuwse Moldavische kloosters bezocht. Prachtige kleurrijke muurschilderingen die de bijbelse verhalen weergaven voor de mensen die buiten moesten bidden.
Na dit bezoek moesten we de hoogste pas over. In Roemenie liggen de gebergtes als een lus in het land, veel passen dus. Deze was een drama want intussen was het gaan sneeuwen. Een vrachtwagen die bijna boven was slipte en kwam niet meer verder...
Beneden aangekomen hebben we het tweede klooster - Sucevita - bezocht. Weer veel prachtige fresco's en beschilderde interieurs met gouden dekplaten. Op weg naar het klooster Arbore begon het steeds harder te sneeuwen. We waren te laat met het vinden van een slaapplaats dus we reden stapvoets in het donker door de sneeuw. We zijn maar bij een politieburo gaan staan.
Toen we s'morgens wakker werden was er 25 cm sneeuw bijgevallen. Omdat de andere kloosters door de sneeuw niet meer te bereiken waren en we de 14e november in Transsylvanie moesten zijn, hebben we besloten onze route maar te herzien.
We hebben de auto uitgegraven en zijn naar Suceava gereden. Het landschap was prachtig. Helaas was de doorgaande weg 20 km lang niet schoongemaakt dus we reden, als een van de weinigen, over een 5 cm dikke ijsbaan. Om ons heen schoven de vrachtwagens van de weg of kwamen vast te zitten. Wij konden gelukkig langzaam blijven rijden...
Toen ik onderweg naar Roman ging tanken (mijn zenuwen lagen door de intensieve rit al bloot) en de aardige Roemeen een groene "loodvrije benzine" slang in onze dieseltank had gestopt en lustig aan het vullen was, kreeg ik de crisis. De groene loodvrij slangen kwamen uit Duitsland maar wat eruit kwam was gelukkig gewoon diesel!
s' Nachts had het weer hard gevroren. Jammer voor de mensen op hun paardekarren, ze kregen bij elke langsrazende vrachtwagen een plets bruine sneeuwdrap over zich heen.
We zijn de laatste pas naar Brasov overgestoken. Prachtig winterlandschap.
Aan de andere kant van de bergen was de sneeuw ineens weg, joehoe! We zijn in Transsylvanie.
Op camping Brasov mochten we in een bungalow douchen (of we er schoner van geworden zijn…?) dus de roedel zwerfhonden en de bedelende zigeuners namen we op de koop toe. Hiervandaan konden we Brasov gaan bekijken.
Na een dodenrit bij Bebe in de taxi hebben we de stad bekeken. Brasov is een schitterende middeleeuwse Duitse stad, prachtig gerestaureerd.
s'Avonds in een restaurant hadden we geluk dat er de volgende dag een bruiloft zou zijn. De vriendelijke ober had met de keuken geregeld dat wij de Roemeense bruiloft specialiteit mee mochten eten; Sarmallen, dat zijn vleesrolletjes in zure koolbladeren met scherpe worstjes en maisbrij.
De hieropvolgende dagen hebben we Transsylvanie bekeken. Onderweg naar Sibiu zagen we langs de kant van de weg een bord met: Camping "de oude wilg". Dat moesten we nader gaan bekijken. In een typisch Roemeens klein dorpje vonden we inderdaad de camping van Tudor en Manette. Tudor is Roemeen en Manette komt uit Scheveningen. We werden meteen hartelijk ontvangen en het was leuk weer eens met Nederlanders bij te kletsen. We werden ook voor het eten (Roemeense Mititei) uitgenodigd en we hebben tot s'avonds laat doorgekletst. Het was bere gezellig. Hun camping is heel erg artistiek en gezellig ingericht en je voelt je er meteen thuis. Tip!
Na het afscheid van Tudor en Manette zijn we naar Sibiu gereden. De oorspronkelijk Duitse stad Hermannstadt is een schitterende middeleeuwse stad met 3 bijna geheel intakte verdegingsmuren waarvan de oudste uit de 12e eeuw dateert. We zijn door de middeleeuwse steegjes geslenterd en hebben de oude trappen beklommen. Je waant je hier echt in de middeleeuwen. Op straat kwamen we Dan tegen, een franssprekende Roemeen waar we een koffie mee zijn gaan drinken. s'Avonds zijn we bij hem thuis uitgenodigd en hebben muscadet uit een plasticfles gedronken.
Toen we de volgende dag weer in de auto zaten kwamen we in Axente Sever (Frauendorf) langs een middeleeuwse Duitse weerkerk. We kregen van een tandenloze Hongaar een rondleiding van een uur. De kerk was uit 1322 en helemaal in originele staat, echt fantastisch.
Het volgende opmerkelijke dorp was Copsa Mica. Hier staat een fabriek die zwavel en roet produceerde en dit dorp is het meest vervuilde dorp van Europa. De roetfabriek is intussen gesloten. Toch is het dorp nog gedeeltelijk zwart. De mensen hier worden gemiddeld niet ouder dan 40 jaar. Het stonk er vreselijk.
In Valea Viilor (Wurmloch) hebben we van Herr Schneider een rondleiding gekregen in een volgende weerkerk. Hij is een van de overgebleven 19 Roemenen-Duitsers (Siebenbuerger Sachsen) van het dorp. Jonge mensen zijn er niet meer. "De laatste van ons geeft de sleutel af" zoals Herr Schneider het zo toepasselijk beschreef.
We zijn doorgereden naar Medias, een middeleeuws stadje in oude stijl. We hebben rondgelopen en het oude klooster bekeken.
In Biertan hebben we de volgende dag een grote weerkerk bekeken met 3 grote torens en een schitterende binnenplaats. Hiervandaan zijn we door het mooie glooiende Transsylvaanse landschap gereden. Overal op de weg reden paarde- en ossekarren, mensen die ons aanstaren en varkens die de al gerooide maisvelden afknagen. Dorrit voert elke dag de zwerfhonden met ons overgebleven brood. In een dorpje waar we doorheen reden was een opstand. 40 boeren met schoffels en schoppen versperden ons de weg voor het gemeentehuis. No problem...
We waren redelijk vroeg in Sighisoara, weer een prachtig middeleeuws stadje, ook wel het Neurenberg van Transsylvanie genoemd. Het is een prachtige vestingstad waar nog 9 van de 14 middeleeuwse torens en een groot deel van de originele middeleeuwse binnenstad bewaard zijn gebleven. We hebben voor de zoveelste keer gratis op een parkeerplaats van een pension overnacht.
De volgende dag zijn we via de Boerenburcht in Rupea en via de Marienburg in Feldioara naar Rasnov gereden. In Rasnov is een grote gerestaureerde boerenburcht met een leuk museum. s'Avonds aan de hutspot met worst. De camper zal wel weer een paar dagen stinken...
Na het ontbijt zijn we naar het Dracula kasteel in Bran gereden. Ik had net het boek van Bram Stoker uit dus ik kon me voorstellen dat dit kasteel als voorbeeld moet hebben gediend, al is de schrijver er zelf nooit geweest. Overal kleine kamertjes en gangetjes. Op de Dracula-markt in het dorpje hebben we wat kaarten gekocht. De zwerfhonden volgden ons tot bij de auto.
Vanuit Bran zijn we binnendoor naar Polana Brasov gereden. Dit Roemeense wintersport dorp is helemaal nieuw ingericht. Hier hebben we een stuk de heuvel op gelopen en een "echte" capucino gedronken.
Transsylvanie is echt een fantastisch gebied. Het is hier een stuk rijker dan in de rest van Roemenie en er wonen veel Roemenen-Hongaren.
De volgende dag zijn we naar Sfintu Gheorghe gereden waar we de komende 3 weken een Global Teenager Project gaan doen.
Kinga, de lokale coordinator van het GTP, ontving ons erg hartelijk. Onze camper mocht in de tuin staan en we moesten deze tuin delen met een grote terrier, Alex. Voor Alex bleek onze camper de liefde van zijn leven te zijn. Hij wilden er alleen nog maar onder liggen.
We werden aan onze collega's voor de komende 3 weken voorgesteld; Reka en Szabi.
Kinga's schoonmoeder bood aan dat we mee mochten eten dus we hebben 3 weken lang elke dag van de geheimen van de Hongaarse en Roemeense keuken mogen genieten.
De daaropvolgende 3 weken waren fantastisch. Naast de IT- ,Projectmanagement- en Teambuilding trainings die we hebben georganiseerd, hebben we allerlei leuke dingen gedaan. Voor een verslag van de cursussen klick hier.
Het eerste weekend zijn we met de trein naar Bucarest gegaan. In de trein ontmoetten we Leslie en Dustin, 2 Amerikanen die ook in Sf. Gheorge als engelse leraren werken.
We hebben in Bucarest in een hotel overnacht met achter het hotel een enorme vuilnisberg met zwerfhonden. Dit zagen we natuurlijk pas toen we betaald hadden...
In Bucarest hadden we heerlijk zoning weer. Vanuit het plein van de revolutie (met overal kogelgaten in de gebouwen) zijn we naar het centrum gelopen. De stad doet een beetje Frans aan. Het word ook wel het Parijs van het oosten genoemd. Je vindt er in de gebouwen ook veel oosterse invloeden.
Indrukwekkend was natuurlijk het gigantisch grote paleis van Ceausescu met zalen zo groot als grotten en alles gemaakt van roze marmer afgewerkt met bladgoud. Als je op het balkon staat heb je uitzicht over de enorme laan, de Boulevard Unirii die doorloopt zover het oog rijkt. Onvoorstelbaar groots allemaal.
s'Avonds een "drink" in het Hanul, een enorm grote authentieke herberg met binnenplaats waar in de middeleeuwen de karavanen uit het verre oosten werden ondergebracht.
De volgende ochtend hebben we in het national museum het afgietsel van de zuil van Trajanus bekeken en de schatkamer bezocht. s' Avonds zijn we weer naar Sf. Gheorghe gereisd. Het begint al aardig koud te worden. Het vriest s'nachts 8 graden.
Veel van de vrije avonden tijdens de trainings in Sf. Gheorghe hebben we met Szabi en zijn vriendin Rebeka doorgebracht. Szabi wist elke keer weer andere Hongaren te vinden die s'avonds met een gitaar en wat te drinken aan kwamen zetten. Ik heb dus goed kunnen oefenen en het was elke keer weer erg gezellig. Met hun hebben we ook de uitgaansgelegenheden van Sf. Gheorghe leren kennen. We hebben ook met Leslie (de Amerikaanse) wat afgesproken. Verder hebben we bij Szabis ouders gegeten, ik heb pannekoeken gebakken voor iedereen en we zijn met Szabi en Rebeka naar een vulkaanmeer geweest.
De laatste avond hebben we van iedereen afscheid genomen en ze hadden voor ons een CD met Hongaars/Roemeense muziek en een fles Hubertus gekocht. Erg leuk allemaal.
We moeten helaas uit Roemenie weg want volgens het weerbericht zou het 15 graden gaan vriezen en dat is wat veel om in een auto te wonen. Jammer want er is nog zoveel te zien in Roemenie.
In het begin hebben we erg moeten wennen aan het land maar het is echt erg de moeite waard. Hier zijn de mensen nog echt gastvrij, het loopt niet over van de toeristen en als je aan de toeristische infrastruktuur niet al te hoge eisen stelt, is het een heerlijk en veilig vakantieland.
Onze laatste dag in Roemenie hebben we het kasteel Peles bezocht, een prachtig sprookjeskasteel midden in het bos. We zijn die dag tot 80 km boven Bucarest doorgereden en hebben bij een pension aan de doorgaande weg overnacht.
Deze nacht niet zo lekker geslapen en om 6.00 uur opgestaan omdat we zo ver mogelijk willen rijden. We wilden niet door Bucarest dus dachten we slim te zijn en de ring om Bucarest te nemen. Deze eenbaansweg bestond hoofdzakelijk uit kuilen, gaten en hobbels. Al zigzaggend reden we verder. Er waren hele stukken beton uit de weg en sommige stukken stonden zo vol water dat we er maar stapvoets doorheen konden rijden. Overal om ons heen het vuilnis en de krotten. Een tip van ons, neem in Bucarest nooit de ring!
We willen in een keer naar Griekenland rijden....hmmm, of dat lukt? Meer hierover schrijft Dorrit in het Bulgarije-verslag.
Coen
|
|
|
|
|
|
|
Onze top 5: |
|
|
1. Sighisoara
2. Sibiu
3. Brasov
4. Moldavia
5. Maramuresh
|
|
|
|
|
|
|
|
|
TIP! |
|
|
De beste camping in Roemenie:
Camping "De oude wilg"
Prudului 311
2409 Carta
Judetul Sibiu
Tel: +40 (0)721 86 343
de_oude_wilg@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
TIP |
|
|
Een goed pension in Sighisoara:
Str. Mihai Eminescu 62
3050 Sighisoara
Judetul Mures
Tel: +40 (0)65 77 88 50
|
|
|
|
|
|
|
|
|
TIP |
|
|
Een goed pension in Maramuresh:
Busta Anuta
Loc. Bogdan Voda 27
Maramures
Tel: 04/0262/335082
|
|
|
|
|
|
|
|
|
